Πέραν της εισαγωγής οργανικής ύλης με τη μορφή κομπόστ και εδαφοκάλυψης, υπάρχει και η δυνατότητα να φυτέψουμε τις δικές μας πηγές οργανικής ύλης κατευθείαν στο έδαφος. Με τον τρόπο αυτό αυξάνουμε τη συνολική οργανική ουσία σε μια περιοχή, δηλαδή δε στερούμε από τον ένα τόπο τα θρεπτικά του στοιχεία για να θρέψουμε έναν άλλον. Σιτηρά, πρασινάδες, τριφύλλι, γρασίδια και άλλα τέτοια εκτατικά φυτά σπέρνονται στο χωράφι, μεγαλώνουν απορροφώντας το φως του ήλιου και σκιάζοντας το έδαφος, και κάποια στιγμή θερίζονται και τοποθετούνται στο έδαφος προκειμένου να απελευθερώσουν τα θρεπτικά στοιχεία τους στο χώμα.

Συνήθως επιλέγονται ψυχανθή φυτά, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να δεσμεύουν άζωτο από τον αέρα και να το κάνουν διαθέσιμο στα υπόλοιπα, και τα οποία κόβονται λίγο πριν την ανθοφορία, όταν το άζωτο βρίσκεται στη μέγιστη συγκέντρωσή του στα φυμάτια των ριζών τους. Καθώς το φυτό πεθαίνει, οι ρίζες του αποσυντίθενται κι αυτές σε βάθος μες στο έδαφος, προσθέτοντας πλούσια οργανική ουσία κατευθείαν εκεί που τη χρειάζονται τα παραγωγικά φυτά μας.