Κάποια φυτά είναι φύσει λαίμαργα με την ηλιακή ακτινοβολία, προτιμώντας τα πιο ηλιόλουστα σημεία του δάσους, ενώ άλλα προτιμούν να προστατεύονται κάτω από τη σκιά των γιγάντων του. Στην Περμακουλτούρα θεωρείται σκόπιμη η μεγιστοποίηση της βιοποικιλότητας ενός τόπου, και για το λόγο αυτό προσπαθούμε να εντάξουμε στις γραμμές των δέντρων και των λαχανικών μας φυτά που έχουν διαφορετικές ανάγκες σε φως. Αυτό εκφράζεται με την έννοια των επιπέδων:

• ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΑ ΦΥΤΑ
• ΥΨΗΛΑ ΦΥΤΑ
• ΜΕΣΑΙΑ ΦΥΤΑ
• ΧΑΜΗΛΑ ΦΥΤΑ
• ΕΚΤΑΤΙΚΑ ΦΥΤΑ

Σε ένα οικοσύστημα σχεδιασμένο με τις αρχές της Περμακουλτούρας, όλα αυτά τα φυτά μπορούν να συνυπάρχουν στην ίδια έκταση, σε πολύ κοντινότερες αποστάσεις από αυτές που επιτρέπει η συμβατική μονοκαλλιέργεια.